| Temperatura komfortowa | Data dodania: 2013-08-06 |
Człowiek ma zdolności aklimatyzacyjne, które pozwalają mu dostosować się do zewnętrznych warunków atmosferycznych, ale zdolności te są ograniczone przez zakres komfortu cieplnego, w obrębie którego czuje się on najlepiej. Zdolność do aklimatyzacji to inaczej termiczna równowaga ciała przy różnych fizycznych wpływach otoczenia. Ścisłe granice dla tego zakresu nie dają się określić, ponieważ na komfort cieplny, oprócz powietrza, wpływają: ubranie, płeć, postawa, zdrowie, przyjmowanie pokarmu, wiek, pora roku itp.
W określonych przypadkach możliwe jest jednak podanie pewnych wartości, przy
których człowiek termicznie czuje się najlepiej, np.: temperatura powietrza i
jej równomierność, wilgotność, prędkość przepływu powietrza. Komfort cieplny
określają receptory zimna znajdujące się na powierzchni całej skóry oraz
receptory ciepła znajdujące się w rdzeniu mózgowym człowieka. Gdy temperatura
skóry spadnie poniżej 33° C, człowiek zaczyna marznąć. Gdy temperatura rdzenia
mózgowego przekroczy 37° C, zaczyna się pocenie. Powyższe wartości są
wartościami progowymi, jeżeli nie są przekraczane, to mówić można o komforcie
cieplnym.
Jak wynika z powyższego, tylko umownie można mówić o
temperaturze komfortu cieplnego w kościele.
Najogólniej rzecz ujmując, człowiek przebywający w pozycji nieruchomej w czasie około jednej godziny nie powinien odczuwać przenikliwego zimna. Gdy tak się dzieje, następuje u niego znużenie, zmęczenie i w związku z tym nie może on w pełnym skupieniu uczestniczyć w nabożeństwie. Najbardziej narażonymi na zimno częściami ciała człowieka są kończyny dolne – nogi wyziębiane przez dochodzące z podłogi zimno. Obniżenie temperatury stopy ludzkiej o więcej niż 4 °C odczuwane jest jako dolegliwość: „zimne stopy”, „zimne nogi”, „ciężkie nogi” „zimne kolana”. Dolegliwość ta z czasem prowadzi do chronicznych chorób narządu ruchu.
Polecane artykuły
| Komentarze |
| ZAKŁAD PRODUKCJI URZĄDZEŃ GRZEJNYCH 55-002 Łany k. Wrocławia ul. Odrzańska 14 |
|